Το Ampera εκπροσωπεί μια νέα κατηγορία στην ευρωπαϊκή αγορά. Είναι το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που συνδυάζει έναν ηλεκτρικό κινητήρα με έναν κινητήρα επέκτασης αυτονομίας και χρησιμοποιεί μια γεννήτρια για την τροφοδοσία του κινητήρα. Η ηλεκτρική ισχύς διαρκεί για 40 έως 80 χιλιόμετρα. Έπειτα, ένας βενζινοκινητήρας 1,4 λίτρων παρέχει απεριόριστη αυτονομία, κάτι που μέχρι πρόσφατα ήταν μόνο ένα όνειρο.
Το Ampera αποτελεί το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας ανάπτυξης, που ξεκινά πολύ πιο πριν από ότι πιστεύετε. Το 1901, τα μισά από τα αυτοκίνητα της Νέας Υόρκης ήταν ηλεκτρικά. Όταν τα αυτοκίνητα αποτελούσαν ακόμη μια σχετική καινοτομία, ήταν ολοφάνερο ποια από τις τρεις ανταγωνιστικές μορφές πρόωσης θα αποκτούσε το πάνω χέρι: ο ατμός, η βενζίνη ή η ηλεκτρική ενέργεια. Στα τέλη του 19ου αιώνα, κυριαρχούσε ο ατμός, η δοκιμασμένη τεχνολογία, η οποία τροφοδοτούσε το 40% των αυτοκινήτων στις Η.Π.Α., ενώ το 38% τροφοδοτείται από την ηλεκτρική ενέργεια και μόλις το 22% από τη βενζίνη.
Η ηλεκτρική ενέργεια εξελίχθηκε σύντομα και έφθασε στο απόγειό της το 1912, όταν είκοσι αυτοκινητοβιομηχανίες έστειλαν σχεδόν 35.000 ηλεκτρικά αυτοκίνητα στις αντιπροσωπείες. Αυτά απαιτούσαν σχετικά μικρή συντήρηση, ενώ οι εκπομπές τους αποτελούνταν από αβλαβείς καπνούς. Ωστόσο, το 1911, ο μηχανικός Charles F. Kettering της General Motors εφηύρε το ηλεκτρικό μοτέρ εκκίνησης, καταργώντας την ανάγκη περιστροφής του κινητήρα με τη μίζα. Ο κινητήρας εσωτερικής καύσης άρχισε την ασυγκράτητη αύξηση της ισχύος του.
Στην General Motors, η αναβίωση της ηλεκτρικής ενέργειας ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960. Αυτοκίνητα και φορτηγάκια εξοπλίστηκαν με πειραματικούς ηλεκτρικούς κινητήρες, ενώ οι μέγιστες τιμές ταχύτητας και αυτονομίας διπλασιάστηκαν. Όταν οι αστροναύτες πάτησαν στο φεγγάρι το 1969, το τετρακίνητο σεληνιακό όχημα διέθετε ηλεκτρικά μοτέρ σε κάθε τροχό. Τρία από αυτά τα οχήματα, από το Apollo 15, 16 και 17, βρίσκονται ακόμη σταθμευμένα στο φεγγάρι, διότι οι μπαταρίες τους δεν ήταν δυνατό να επαναφορτιστούν. Εδώ στη γη, επικράτησαν οι βενζινοκινητήρες και οι κινητήρες diesel, χάρη στο φθηνό, εύκολα διαθέσιμο καύσιμο, καθώς επίσης και στην μεγαλύτερη αυτονομία τους συγκριτικά με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Ο οδηγός του ηλεκτρικού αυτοκινήτου που έθεσε το ρεκόρ στην πίστα Hockenheimring το 1971 ήταν ο Georg von Opel, Διανομέας αυτοκινήτων από τη Φρανκφούρτη και εγγονός του ιδρυτή της Adam Opel. Με εξαίρεση την απόπειρα ρεκόρ στα 100 χιλιόμετρα, η αντοχή δεν ήταν το κύριο μέλημά του: αυτό που τον ενδιέφερε κυρίως ήταν η κατάρριψη διεθνών ρεκόρ ταχύτητας για ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Το αεροδυναμικά βελτιωμένο σπορ κουπέ Opel GT διέθετε δύο κινητήρες DC με τεχνολογία ηλεκτρονικού ελέγχου Bosch, μπαταρίες Varta και ειδικά σχεδιασμένα ελαστικά Continental υψηλής πίεσης. Ήταν κομψό και ισχυρό, όμως η τεχνολογία που έκρυβε κάτω από το ελαφρύ εξωτερικό του ήταν βαριά. Μόνο οι μπαταρίες ζύγιζαν 590 κιλά, ενώ οι κινητήρες των 120 hp απέδιδαν 160 hp για σύντομα διαστήματα.
Στις 17 Μαΐου, ο Von Opel πέτυχε μέγιστη ταχύτητα πάνω από 188 χλμ./ώρα. Την επόμενη ημέρα, κατέρριψε δύο ακόμη ρεκόρ στα 10 χιλιόμετρα, με μέση ταχύτητα 126,89 χλμ./ώρα. Το αυτοκίνητο έγινε τότε πιο αεροδυναμικό, με την προσθήκη ενός σπόιλερ εμπρός, με τάσια στους τροχούς και μια ακμή σαν δάκρυ στο πίσω μέρος.
Πριν από σαράντα χρόνια, ο Georg von Opel δεν ενδιαφερόταν πολύ για τα καθημερινά στάνταρ όπως είναι η άνεση, η ευκολία στη χρήση και η οικονομία. Το 2011, το Ampera έχει διανύσει πολύ μεγάλο δρόμο από τότε: κομψό και πρακτικό, με τέσσερις πόρτες, πέντε καθίσματα, αναδιπλούμενα πίσω καθίσματα και πλούσιο χώρο αποσκευών. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου που αποτελούνται από 298 κυψέλες και ζυγίζουν 198 κιλά, είναι τοποθετημένες στον κεντρικό αγωγό κάτω από το αυτοκίνητο για την εξοικονόμηση χώρου και τη διατήρηση της ισορροπίας βάρους. Το Elektro GT μπορεί να κατέρριψε ρεκόρ το 1971, αλλά το 2011 το νέο Opel Ampera κερδίζει την καρδιά και το μυαλό.
